Przedszkole z Oddziałami Integracyjnymi
w Koziegłowach, Oddziały Zamiejscowe
w Starej Hucie

Usprawniamy motorykę, orientację przestrzenną, percepcję, myślenie, wyobraźnię.

1. Przygotowujemy koszyk z ulubioną przytulanką i komplet ubranek dla niej (spodnie, koszulka, czapka, buty...).
2. Oznaczamy go etykietami - 2 sztuki (takie same, np. narysowana postać, dobrze zrobić je z dzieckiem i przymocować do koszyczka masą mocującą - przyda nam się to do organizacji czasu wolnego dziecka -planów aktywności opisanych 12,13 maja 2020).

Zadania do wyboru :

• Rozbieramy ubraną przytulankę (czynność łatwiejsza).
• Nazywamy ubranka.
• Na niby pierzemy je i rozwieszamy przypinając klamerkami do sznurka rozwieszonego na dostępnej dziecku wysokości.
• Odpinamy ubranka ze sznurka, prasujemy, składamy je.
• Ubieramy przytulankę (czynność trudniejsza).
• Wkładamy przytulankę do koszyka.

Ważne:

Wybieramy zadania na miarę możliwości dziecka - stopnowanie trudności. Wykonujemy dokładnie polecenia. Uczymy dyscypliny. Chwalimy za wykonanie zadania zgodnie z instrukcją. Nagradzamy (ulubione aktywności, interesujące zabawki, przedmioty). Wyuczone umiejętności będziemy mogli wykorzystać do zabawy tematycznej "Dom" oraz do bardzo ważnej samoobsługi.

Życzę owocnej współpracy ze swoją pociechą.

 

2020-06-17      Zabawy konstrukcyjne z wykorzystaniem dostępnych klocków

Usprawniamy motorykę, orientację przestrzenną, percepcję, myślenie, wyobraźnię.

1. Przygotowujemy koszyk z klockami (niewielka ilość).
2. Oznaczamy go etykietami - 2 sztuki (takie same, np. narysowany klocek, dobrze zrobić je z dzieckiem i przymocować do koszyczka masą mocującą - przyda nam się to do organizacji czasu wolnego dziecka -planów aktywności opisanych 12,13 maja 2020).

Zadania :

• Łączymy wszystkie klocki w koszyku w prawidłowy sposób tworząc dowolną, wymyśloną konstrukcję.
• Nazywamy ją.
• Próbujemy wykorzystać ją do zabawy.
• Wkładamy stworzone dzieło do koszyka.

Ważne:

Wykonujemy dokładnie polecenia. Uczymy dyscypliny. Chwalimy za wykonanie zadania zgodnie z instrukcją. Nagradzamy (ulubione aktywności, interesujące zabawki, przedmioty). 

Życzę owocnej współpracy ze swoją pociechą.

 

2020-06-15      Zabawy  dowolną masą plastyczną - lepimy "kule, wałki"

Usprawniamy motorykę, orientację przestrzenną, percepcję, myślenie.

1. Przygotowujemy koszyk z masą plastyczną (np. ciastolina).
2. Oznaczamy go etykietami - 2 sztuki (takie same, np. narysowany pojemnik kolorowej masy, dobrze zrobić je z dzieckiem i przymocować do koszyczka masą mocującą - przyda nam się to do organizacji czasu wolnego dziecka -planów aktywności opisanych 12,13 maja 2020).

Zadania :

• Ugniataj masę plastyczną - powinna być miękka.
• Uformuj kule- piłeczki różnej wielkości (małe - duże).
• Uformuj wałki - makarony różnej wielkości (małe - duże).
• Szukaj kul, wałków w najbliższym otoczeniu.

Ważne:

Wykonujemy dokładnie polecenia - unikamy dowolnej zabawy np. wciskania  palców, rozrywania masy na dowolne kawałki itp. Uczymy dyscypliny. Chwalimy za wykonanie zadania zgodnie z instrukcją. Nagradzamy. 

Życzę owocnej współpracy ze swoją pociechą.

 

2020-06-05      Zabawy graficzne "KRESKA - KOŁO" 

Usprawniamy motorykę, orientację przestrzenną, percepcję, myślenie.

1. Przygotowujemy koszyk z przyborami szkolnymi: ołówki, kredki, plastelina, farby, papier...
2. Oznaczamy go etykietami - 2 sztuki (takie same, np. narysowana kredka, dobrze zrobić je z dzieckiem i przymocować do koszyczka masą mocującą - przyda nam się to do organizacji czasu wolnego dziecka -planów aktywności).

Zadania :

• Rysuj kreski poziome (od lewej do prawej strony), kreski pionowe (od góry do dołu) naprzemiennie opiekun- dziecko, opiekun- dziecko...
• Rysuj koło (figura zamknięta) według możliwości samodzelnie, wg wzoru, z pomocą opiekuna.
• Szukaj kół w najbliższym otoczeniu.
• Odrysuj np. talerz, kubek, obręcz.
• Wypełnij kontur koła (wnętrze) plasteliną, farbą, kredką- do wyboru.
• Gotową pracę zamieść w widocznym miejscu (podziwiamy, chwalimy aby dziecko chętniej sięgało po zadania graficzno- plastyczne. Można podpisać- KOŁO.

Życzę owocnej współpracy ze swoją pociechą.

 

2020-06-01      Zabawy stosowane w Metodzie Ruchu Rozwijającego - cd.

Polecam wrócić do Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, która opiera się na ruchu. Dzięki niemu człowiek może wyrażać swoje emocje, nawiązywać kontakty interpersonalne czy też co najważniejsze - porozumiewać się.

Moja propozycja zabaw stosowanych w Metodzie Ruchu Rozwijającego :

1. Wprowadzenie:
"Chodź do mnie" - zabawa ruchowa z piosenką (znana dzieciom) https://www.youtube.com/watch?v=58_63yGnWlk
"Gimnastyka" z piosenką - śpiewamy, wykonujemy ruch - (znana dzieciom) https://www.youtube.com/watch?v=UD3N8JV0GRc
2. Zabawy stosowane w Metodzie Ruchu Rozwijającego:
• „Robimy kanapki” – uczestnicy dobierają się parami, leżąc na podłodze lub stojąc najpierw głaszczą dłonią plecy(smarowanie masłem), następnie poklepują dłonią plecy (nakładanie wędliny), następnie turlanie lub kręcenie (zawijanie kanapki w papier). Następnie zmiana ról.
• „Pakujemy się” – uczestnicy naśladują podnoszenie i niesienie – plecaka, roweru itp.. Między kolejnymi zadaniami rozluźniamy mięśnie.
• „Płyniemy łódką” – wiosłowanie w parach w siadzie płaskim rozkrocznym (naprzeciw siebie). Uczestnicy chwytają się za nadgarstki a następnie naprzemiennie wychylają się do leżenia tyłem.
3. Uspakajamy organizm :
- " Muzyka Mozarta do relaksacji i rozwoju dzieci "
https://www.youtube.com/watch?v=5XGGTXR6q3w

Życzę owocnej zabawy.

 

2020-05-27      Rysunek w rozwoju dziecka - malowanie

Rysunek to zabawa ruchem – wymachiwanie kredką sprawia dziecku przyjemność, podobnie jak poruszanie, postukiwanie czy rzucanie innymi przedmiotami. Okres przygotowujący rysowanie zwany bazgrotą pojawia się już od ok. 9 miesiąca życia, ale przeciętnie ok. 1,5 roku – początkowo bazgrota nie ma znaczenia – jest bezprzedmiotowa, linie nie są jeszcze znakiem graficznym.
Do pierwszych prób bazgrania niezbędny jest prawidłowy rozwój chwytu – ok. 9 miesiąca życia dziecko umie przeciwstawić kciuk pozostałym palcom (wcześniej dziecko chwyta przedmioty całą dłonią). W okresie bazgroty bezprzedmiotowej można zaobserwować fazy jej rozwoju (wg Stefana Szumana): linie poziome, kolejno pionowe, połączenie obu tych kierunków w bazgrocie – takie zmiany wynikają z rozwoju ruchowego i koordynacji wzrokowo – ruchowej. Pojawiają się kolejno w różnym czasie u dzieci zależnie od ich indywidualnego tempa i rytmu rozwoju.
Ważny jest kierunek rysowania – dziecko zaczyna rysować poziomo, następnie pionowo, ukośnie, zaczyna kreślić półokręgi, a na samym końcu koło, zgodnie z przeciętnym tempem rozwoju grafomotorycznego dzieje się to między 2,5 a 3 rokiem życia. Od momentu, gdy dziecko potrafi już zamykać przestrzeń, tworząc kształty zbliżone do figur geometrycznych, wchodzi w drugą fazę bazgroty – bazgrotę przedmiotową.

Zachęcam do umożliwienia - stworzenia dzieciom warunków do rozwoju aktywności malarskiej najlepiej na dużych arkuszach papieru np. opakowaniach tekturowych położonych lub zawieszonych (daje to większą swobodę ruchu).

MALOWANIE
Posługując się pędzlami różnej grubości i różnego kształtu dziecko może wykonywać obszerne, swobodne, płynne i rytmiczne ruchy. Wykonywanie ich nie sprawia specjalnych trudności, gdyż operowanie pędzlem jest lekkie. A zatem wyrażanie swoich potrzeb plastycznych nie napotyka na jakieś specjalne ograniczenia.
Malować możemy:
- Farbą plakatową na różnych formatach kartki-pędzel, gąbki, waciki, palce
- Farbą plakatową na mokrej kartce" mokre w mokre"
- Farbą na mokrej pogniecionej kartce
- Farbą plakatową na gazecie
- Malowanie klejówką
Ważne aby wzmacniać u dziecka ciekawość poznawania świata i własnych wytworów. Warto eksponować bazgroty dziecka aby pobudzić je do dalszej aktywności – spowoduje to, że dziecko będzie się rozwijać w aktywności graficznej.

https://pedagogika-specjalna.edu.pl/teoria/rysunek-w-rozwoju-dziecka/
http://www.edukacja.edux.pl/p-12319-dzialalnosc-plastyczna-w-przedszkolu.php

 

2020-05-25      Nagradzanie czyli wzmacnianie zachowań pozytywnych

Dla dziecka niezbędne jest wskazywanie zachowań pozytywnych. Koncentracja uwagi otoczenia musi być ukierunkowana na to, co właściwe w zachowaniu. Zachowania niepożądane należy wygaszać, np. poprzez ignorowanie, odwracanie od nich uwagi z jednoczesnym zabezpieczaniem dziecka i otoczenia przed skutkami tych negatywnych zachowań.
Jeśli po wykonaniu zadania nastąpi coś przyjemnego, to chętniej powtórzymy to zachowanie. Podstawą do określenia co stanowić może zastosowaną nagrodę (wzmocnienie) jest obserwacja.

Wzmocnienia społeczne obejmują potrzebę uznania i szacunku (np. uśmiech, pochwała, brawa, przybicie „piątki” , „żółwik” , pocałunek, czyli uwaga innych osób). Cechy:

• Same w sobie mają wartość w relacjach międzyludzkich.
• Realizowane są przez osoby ważne dla dziecka.
• Jako nagroda muszą być wyraźne i akcentowane.
• Wykorzystują znaczenie uwagi otoczenia w nagradzaniu właściwych zachowań.

Wzmocnienia stymulujące obejmują przede wszystkim potrzebę samorealizacji (np. zabawki, gry, muzyka, ruch...). Cechy:

• Wykorzystują jako nagrodę to, co dziecko lubi robić.
• Dobrze dobrane stanowią dla dziecka silny bodziec do działania.

Wzmacnianie pozytywne jest związane z uzyskaniem przez dziecko przyjemnych doznań, nagród.
Dziecko powinno otrzymywać wzmocnienia, kiedy zrobi to, co od niego chcemy w wyznaczonym przedziale czasu.

PAMIĘTAJMY!

Wzmocnienie musi być udzielone natychmiast po tym, gdy dziecko wykona wyznaczone zadanie lub właściwie się zachowa.

źródło:
Carr J. (1984) Pomoc dziecku upośledzonemu. Warszawa. PZWL.

www.edumach.pl;
www.problemywnauce.pl

2020-05-18      "W zdrowym ciele zdrowy duch" -zabawy ruchowe

Polecam wrócić do Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, która opiera się na ruchu. Dzięki niemu człowiek może wyrażać swoje emocje, nawiązywać kontakty interpersonalne czy też co najważniejsze - porozumiewać się.

Moja propozycja zabaw stosowanych w Metodzie Ruchu Rozwijającego :

1. Wprowadzenie:
"Chodź do mnie" - zabawa ruchowa z piosenką (znana dzieciom) https://www.youtube.com/watch?v=58_63yGnWlk
"Gimnastyka" z piosenką - śpiewamy, wykonujemy ruch - (znana dzieciom) https://www.youtube.com/watch?v=UD3N8JV0GRc
2. Zabawy stosowane w Metodzie Ruchu Rozwijającego:
• „Bączek” – wszyscy siedzą na podłodze z lekko uniesionymi i ugiętymi w kolanach nogami. Odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi.
• „Jak najwyżej” – wszyscy leżą na podłodze na plecach. Prowadzący każe uczestnikom dosięgać rękami i nogami do sufitu, wyciągając je jak najwyżej.
• „Naleśniki” - czyli toczenie się po podłodze – opiekun klęczy na podłodze przy leżącym na plechach dziecku, które ma wyciągnięte ręce w tył ( za głową), stara się powoli i lekko obrócić (przetoczyć) dziecko na brzuch. Po pewnym czasie następuje zmiana.
• „Robaczki” – dziecko leżąc na plecach próbuje czołgać się po podłodze, jednocześnie starając się dotknąć poruszającego się opiekuna.
3. Uspakajamy organizm :
- " Muzyka Mozarta do relaksacji i rozwoju dzieci "
https://www.youtube.com/watch?v=5XGGTXR6q3w

Życzę owocnej zabawy.

 

2020-05-14    Twórczość plastyczna dziecka - wyrazem jego przeżyć

Aktywność każdego dziecka to odtwarzanie w działaniu otaczającej rzeczywistości i przekształcanie jej zgodnie z własnym doświadczeniem i możliwościami rozwojowymi. Wytwory dziecka powstające w toku czynności o charakterze manipulacyjno – konstrukcyjnym, tj. rysowania, lepienia czy wycinania, stanowią często wyraz jego przeżyć. Stąd też taki typ działalności dziecka nazywamy twórczością artystyczną, mimo, iż nie wszystkie dziecięce dzieła mogą uchodzić za ładne i oryginalne.

Zachęcam do zrobienia własnych Ulepianek.
Czynności związane z lepieniem to doskonałe ćwiczenie sprawności ruchowej dziecka. Pomaga usprawniać zręczność rąk, szybkość i koordynację ruchów, wpływa na kształcenie wyobraźni przestrzennej, koordynacji wzrokowo – ruchowej i orientacji przestrzennej, pamięci wzrokowej. Wdraża do myślenia twórczego, planowania, kontrolowania i korygowania wytworów własnej pracy. Lepić możemy z: ciastoliny, masy solnej, masy papierowej, plasteliny, masy mydlanej.

Zachęcam do przygotowania razem z dzieckiem własnej masy plastycznej. Łączenie produktów i jej tworzenie może być wielką przyjemnością i niezwykłym doświadczeniem. Dołączam kilka przepisów.
Można zrobić kulkę i wałek, ugnieść „placuszek” lub inne własne dzieło.
CIASTOLINA
1 szklanka zimnej wody, 1 szklanka soli, 2 łyżki oleju, 3 szklanki mąki, 2 łyżki mączki kukurydzianej, farba w proszku albo barwniki spożywcze, miska i łyżka, deska do krojenia albo stolnica.
W misce mieszamy ze sobą wodę, sól, olej i tyle farby bądź barwnika, by uzyskać pożądany kolor ciasta. Można również pozostawić je białe. Stopniowo dodajemy do mieszaniny mączki kukurydzianej i mąki, aż ciasto osiągnie konsystencję ciasta chlebowego. Wykładamy je na stolnicę lub deskę do krojenia i wyrabiamy. Używamy do tworzenia modeli tak jak z dowolnego rodzaju ciastoliny.
MASA MYDLANA
2 szklanki płatków mydlanych, 2 łyżki wody, barwniki spożywcze, miska
Umieszczamy płatki mydlane w misce. Stopniowo dodajemy wodę, albo wodę z barwnikiem i wyrabiamy płatki rękami aż do uzyskania kuli mydlanej. Jeżeli trzeba dodajemy więcej wody. Z tak powstałej masy mydlanej formujemy różne kształty. Sprzątanie jest bardzo łatwe, należy tylko umieścić w pobliżu ciepłą wodę i ręcznik, ręce są już namydlane. Do masy mydlanej możemy dodawać naturalne materiały: płatki owsiane albo wysuszone i pokruszone płatki kwiatów.
MASA SOLNA
sól, mąka , woda; wagowo 1:1 (mąka : sól); objętościowo 1/3 soli i 2/3 mąki
wymieszać sól z mąką; powoli dolewać wody, aż do uzyskania konsystencji plasteliny; wody używać jak najmniej, gdyż zbyt duża ilość powoduje pękanie prac; masę można zabarwić farbą, dodać do niej olejku zapachowego, kleju do tapet (wtedy masa klei się do tektury); suszyć kilka dni lub w piekarniku na natłuszczonej formie w temp.150 oC;
MASA PAPIEROWA
rolka papieru toaletowego, mąka pszenna lub żytnia, farba,
rolkę papieru toaletowego drzemy na drobne kawałki, zalewamy wodą i zostawiamy na kilka godzin, papier odcedzamy i wyciskamy, dosypujemy około 10 dag maki, ugniatamy ręka do uzyskania spoistej masy.

http://www.edukacja.edux.pl/p-12319-dzialalnosc-plastyczna-w-przedszkolu.php

Życzę dobrej zabawy.

 

2020-05-13    Zabawa wg planu- cd. działanie dziecka wg planu, wdrażanie do samodzielności

Zachęcam do zabawy z dzieckiem według planu. To bardzo przydatna umiejętność- uczy samodzielności, przyjemnego spędzania wolnego czasu, rozwijania zaineresowań. Bawcie się najlepiej jak potraficie- nie zrażajcie się drobnymi porażkami. Początki czasami bywają trudne, ale korzyści moga być ogromne. Warto spróbować. Dopinguję wszystkich, którzy podejmą to wyzwanie.
Potrzebne: plan- wg wczorajszej instrukcji; koszyki z oznacznikami i zadaniami do wykonania; nagroda
Zabawa według planu:

• Dziecko odrywa obrazek- oznacznik z planu (ustalmy sobie czy chcemy aby robiło to w kolejności, czy zależy nam na tym, żeby zwyczajnie pobawiło się wszystkim).
• Odnajduje koszyk z zaprezentowaną na obrazku pomocą, zabawką i przyczepia ją do koszyka.
• Korzysta z tej aktywności a następnie gdy skończy wraca do planu po kolejną.
• Gdy wykorzysta wszystkie obrazki przechodzi do rodzica/terapeuty z obrazkiem koniec.
• Dostaje wzmocnienie - nagrodę.

   Wzmacnianie dziecka za używanie zabawek we właściwy, przeznaczony do tego sposób (nie kręcenie elementami) jest bardzo ważne (powinniśmy zagwarantować dziecku coś przyjemnego - odrobinę słodkości lub np auta, które lubi do swobodnego wykorzystania). Przyda się lista nagród wcześniej przygotowana. Nagradzamy zaraz po wykonaniu planu.
   W koszykach mogą być różne rzeczy, które potrzebne są do wykonywania konkretnej aktywności – jeśli chcemy aby dziecko kolorowało powinniśmy wrzucić do niego kredki, ołówek, malowankę. Mogą znajdować się w nich przedmioty służące do odtwarzania zabawy, ale dziecko powinno potrafić już samodzielnie i bezbłędnie je odtwarzać. Koszyki możemy ze sobą mieszać i dowolnie manipulować ich liczbą. Dziecko może też samo dokonywać wyboru czym chce się pobawić tym bardziej jeśli ma dla niego znaczenie co pojawia się na planie i samodzielnie układać sobie plan, ale powinniśmy dać mu do tego jakieś wskazówki np ile aktywności ma wybrać.
Rzeczy, które wrzucamy do koszyka powinny zawierać zabawki/aktywności, które mają określony koniec. Tak więc mogą to być układanki/wkładanki, puzzle, nawlekanki, aktywności opierające się na dopasowywaniu z określoną liczbą elementów, klocki . Najważniejsze jest to, aby dziecko było w stanie wykonać to bez nadzoru, tak więc musi być nauczone korzystania z tych zabawek wcześniej. Ważnym jest aby w koszykach nie znajdowały się nagrody dziecka lub też rzeczy, którymi się stymuluje. Aktywności na tym bazujące często nie mają określonego końca więc może się wydarzyć, że dziecko zatrzyma się na tej aktywności przez długi czas, nie zakończy jej i nie przejdzie do kolejnej.

http://www.centrumdzieciecejterapii.pl/tag/plan-aktywnosci/
http://www.centrumdzieciecejterapii.pl/terapia-behawioralna/zabawa/

Życzę owocnej współpracy ze swoją pociechą.

2020-05-12    Zabawa wg planu- przygotowanie planu zabawy, organizacja czasu wolnego, rozwijanie zainteresowań

Zachęcam do robienia wspólnie z dzieckiem planu zabawy wykorzystując zgromadzone materiały, zabawki, przedmioty dostępne w domu oraz bliskie dziecku. Bawcie się najlepiej jak potraficie. Usprawniać zaburzone funkcje można na wiele sposobów, najlepiej bazować na tym co bliskie i lubiane...

Przydatne są: lista zabaw- aktywności, lista aktualnych nagród, 3 koszyki, przybory szkolne, zabawki dziecka.

Przedstawiam moją propozycję tworzenia planu zabawy:

• Rozmawiamy z dzieckiem o jego lubianych zabawach - zajęciach(oczywiście rozwojowych, właściwych, pożądanych) np klocki, lalki, książki, układanki, puzzle, malowanki... Robimy listę tych aktywności, zachowujemy ją- będziemy tam dopisywać nowe, skreślać nieaktualne. Taka lista posłuży nam wielokrotnie do planowania rozwoju pociechy przez jego działanie.
• Wybieramy wspólnie 3 zabawy i wkładamy do przygotowanych koszyków.
• Przygotowujemy oznaczniki na koszyki po 2 sztuki(takie same) na każdy(np narysowany klocek, lalka, puzzel lub gotowy obrazek).
• Jeden oznacznik przyklejamy na koszyk, drugi pozostawiamy do utworzenia planu.
• Pozwalamy dziecku wybrać pierwszy koszyk. Zwracamy jego uwagę na oznacznik na koszyku, drugi- taki sam oznacznik wykorzystujemy do tworzenia w widocznym miejscu planu (oczywiście z udzialem dziecka). Czynność powtarzamy aż do zbudowania planu aktywności.
• Na końcu zamieszczamy napis koniec- co oznacza ukończenie zabawy wg planu i czas na nagrodę wcześniej przygotowaną- coś co sprawia przyjemność, na czym zależy dziecku, jest dla niego ważne (lista aktualnych nagród).

Następnie przejdziemy do zabawy według planu -ciąg dalszy nastąpi.

Życzę owocnego planowania zabawy.

2020-05-11    Metoda F. Affolter- zabawa rozwijająca aktywność manualną pod kontrolą wzroku, eksperymentowanie z farbami „spożywczymi”

Doświadczenie świata odbywa się drogą poznawania i przekształcania rzeczy ręką pod kontrolą wzroku, co stanowi podstawę prawidłowego rozwoju inteligencji i ustanowienia poczucie rzeczywistości. Deficyt informacji czuciowych zakłóca wyczuwanie zmian w sytuacji, prawidłową współpracę obu rąk i wzroku, harmonię w ruchach palców, doprowadza do braku odpowiedniej interakcji z otoczeniem.
Zabawa z burakiem i pomidorem z elementami omawianej wcześniej metody F. Affolter
Cele: gromadzenie nowych doświadczeń i rozwijanie zdolności postrzegania barw, obudzenie ciekawości, radości, zwiększenie koncentracji uwagi wzrokowej w czasie własnego działania
Pomoce: 2 pojemniki z ciepłą farbą klejową, butelka z sokiem buraczanym, słoik z przecierem pomidorowym, duży arkusz szarego papieru, folia, pudło tekturowe, wycięty z tektury kontur pomidora, buraka; pomidor, burak i suszone grzyby(okazy naturalne).
Przygotowanie farb „spożywczych": mąka pszenna, żytnia lub ziemniaczana; woda; cukier lub miód
rozrabiamy mąkę w zimnej wodzie; zawiesinę podgrzewamy ciągle mieszając do momentu uzyskania konsystencji śmietany, dodajemy cukier rozpuszczony w wodzie lub kilka kropli miodu
Przebieg zabawy:

• Polecamy dziecku połączyć sok z farbą, podobnie postępuje z przecierem(zostawiamy niewielką ilość do degustacji). W razie potrzeby naprowadzamy ręce dziecka w kierunku pojemników w celu ich wymieszania rękoma. Uwagę dziecka może przyciągnąć niepowtarzalny kolor i połysk farb oraz zapach pomidora i buraka
• Malowania rękoma: Kierujemy dłonie dziecka umoczone w farbie w kierunku wcześniej położonego arkusza szarego papieru. Dziecko maluje barwne plamy obiema rękami.
• W dalszej części dziecko maluje na folii, pudle tekturowym.
• Na końcu maluje sylwetkę pomidora, buraka wyciętą z kartonu odpowiednią farbą.
• Nagrodzenie dziecka za wykonanie pracy. Zawieszenie pracy w widocznym miejscu, pochwała...
• Dziecko zamyka oczy – wącha materiały podane przez prowadzącego i bada je rękoma (pomidor, burak i np. suszone grzyby). Następnie odgaduje i dobiera materiał, który wiąże się z kształtem i wyczuwalnym zapachem badanych wcześniej materiałów. Degustacja soku, przecieru.                                                                                                                                                                                                                           
• Bibliografia:F. Affolter, Spostrzeganie, rzeczywistość, język., WSiP, Warszawa 1997

Życzę udanej zabawy!

2020-05-08    Metoda Felice Affolter- nauczanie wzorców ruchowych poprzez prowadzenie ciała

   Rozwój człowieka jest uwarunkowany podejmowanym przez nigo działaniem i nabywanym podczas tego działania doświadczeniem. Dzięki zastosowaniu dotyku dziecko powoli odkrywa kształt własnego ciała i stopniowo poznaje kształt otoczenia, oswaja się z otoczeniem. Spostrzeganie za pomocą zmysłu czucia zostaje powiązane ze spostrzeganiem za pomocą zmysłu wzroku, słuchu, powonienia i smaku. W ciągu doświadczeń zdarzeń życia codziennego pojawiają się coraz trudniejsze, nowe sytuacje, które wymagają od dziecka nadal spostrzegania i działania. Im rozleglejsze doświadczenia tym bogatsza wiedza o rzeczywistości. Ta wiedza pozwala dziecku odkrywać świat. Dzieci z niepełnosprawnościami także dotykają „świata”, jednakże ich dotykanie prowadzi u nich częściej do reakcji takich jak wzdryganie, napięcie i odwracanie wzroku. Obserwując ruchy związane z dotykaniem znacznie częściej używają tylko jednej ręki. Stąd też niepełne postrzeganie świata sprawia, że dzieci potrafią jedynie fragmentarycznie zebrać informacje o świecie.

Główne założenia metody

• Ukierunkowanie dłoni poprzez położenie ręki na grzbietowej stronie dłoni i lekkiego ukierunkowania ich działań, wyczuwając jednocześnie czy i kiedy uczestnik jest gotowy do przyzwolenia, by poddać się kierowaniu.
• Bardzo ważne jest to, że terapeuta nigdy nie wyręcza dziecka, które ma przeżywać wysiłek jako własny i doznawać siebie jako sprawcę.
• Rozwiązywanie problemów dnia codziennego znacznie wykracza poza samo usprawnienie dłoni, mając na uwadze aspekt wielozmysłowy.
• Zgodnie z założeniami tej metody stymulować można dowolną część ciała prowadzonego – tułów, nogi, stopy i palce.

Nadrzędnym celem tej metody jest kształtowanie poczucia własnego ciała oraz nauka rozwiązywania powszednich, zwyczajnych problemów. Rozwiązywanie problemów dnia codziennego wykracza poza samo usprawnianie dłoni. Za skutecznie działającą dłonią podąża wzrok, pojawia się więc poznanie wielozmysłowa. Dziecici uczą się korzystać ze zwykłych przedmiotów, poznają ich właściwości, oceniają niebezpieczeństwo, nabywają doświadczeń w zakresie stosunków przyczynowo – skutkowych, zaczynają myśleć. Ogromne znaczenia ma uczenie „przy okazji”, przez codzienność, gdyż w ten sposób dziecko najszybciej nauczy się wykonywać czynności potrzebne w życiu.

Zadanie na każdy dzień :
1. Angażuję dziecko do wykonywania czynności samoobsługowych oraz czynności dnia codziennego np wycierania stolika ściereczką, odkurzania- zmiatania śmieci, ukladania przedmiotów na półce, odkładania rzeczy na miejsce, mycia zbawek- np naczyń kuchennych, klocków w misce z wodą, krojenie miękkich owoców, warzyw plastikowym nożem i innych
2. Obserwuję i pomagam w razie potrzeby w prawidłowym wykonaniu powyższych czynności stosując elementy metody F. Affolter.
3. Nagradzam dziecko natychmiast po wykonaniu czynności, również z pomocą (najlepiej pochwałą, gestem, uwagą lub inną skuteczną).
4. Zachęcam do uwieczniania tych czynności (samodzielnie lub wspólnie wykonywanych) na fotografii, które możemy wykorzystać do prowadzenia rozmów z dzieckiem i wspominania wspólnie spędzonego czasu.

Bibliografia:
F. Affolter, Spostrzeganie, rzeczywistość, język., WSiP, Warszawa 1997

Powodzenia!

2020-05-06    Zabawy tematyczne - kształtowania ważnych umiejętności

Zabawy tematyczne są sposobem oswajania się dzieci z trudnymi sytuacjami i  sposobem kształtowania ważnych umiejętności. Do ulubionych zabaw tematycznych należy np. choroba i leczenie, dom- przygotowanie posiłków, przyjęcie urodzinowe, sklep, fryzjer czy inne. Podejmowanie takich zabaw ma bezpośredni związek z tym, czego dzieci doznają i co przeżywają. Kiedy są zdrowe rzadko inicjują takie zabawy, ale w czasie epidemii grypy lub po przebytej chorobie leczą swoje zabawki pokazując to, czego same doświadczyły. Wszystko to „przerabiają" podczas zabawy, aby oswoić się z chorobą i dobrze przygotować się do podobnej sytuacji. Tak więc dziecko podejmuje zabawę tematyczną z wewnętrznej potrzeby, aby oswoić się z sytuacją dla niego trudną i jednocześnie ważną. Chce dobrze przygotować się do sytuacji, która się zdarzy. Dlatego organizując zabawę dąży do tego, aby sytuacja zabawowa była maksymalnie zbliżona do sytuacji życiowej. Dotyczy to postaci, realizowanych przez dziecko czynności, towarzyszących zabawie rozmów, a także używanych przedmiotów. W trakcie odgrywania roli np. dorosłego dziecko wykonuje czynności w takim porządku, jak to bywa w sytuacjach życiowych. Dotyczy to także wypowiadanych kwestii, gdyż chce w ten sposób zrozumieć sens odtwarzanej sytuacji życiowej i opanować reguły działania. Nadaje przedmiotom używanym w zabawie umowny sens. Dąży do realizowania serii zabaw o tej samej tematyce i dba, aby każda następna zabawa była bogatsza o wcześniej zdobyte doświadczenia. Opanowanie tych czynności jest dla dziecka trudne, dlatego dla nabrania wprawy musi je powtarzać wiele razy. Kiedy czuje, że już wie wszystko, co chce wiedzieć, traci zainteresowanie zabawą i podejmuje nową, stosownie do swych potrzeb.

Zabawy tematyczne podobnie jak swobodne pełnią niebywale ważną funkcję w procesie kształtowania dziecięcych wiadomości i nabywania umiejętności. Dlatego dzieci mają bawić się możliwie często a zadaniem dorosłego jest skłaniać je do przedłużenia czasu trwania zabawy i wzbogacania jej. Nie jest to wcale trudne, wystarczy rozmową zachęcić dziecko do zabawy i pomóc ją organizować. Gdy już się bawi trzeba je obdarzyć uwagą, aby nadać zabawie specjalne znaczenie. Warto też zadbać o takie sytuacje życiowe, dzięki którym dziecko wzbogaci swoją wiedzę i które będą odtwarzane w zabawie.

Proponuję zabawę "Urodziny misia lub lalki", która ma pomóc dzieciom w zrozumieniu sensu wymiany jeden do jednego w sytuacji kupna i sprzedaży. Dla misia(lub lalki), który dzisiaj obchodzi urodziny kupujemy cukierki, ciasteczka, zabawkę lub książkę(w zależności od zaawansowania- stopniowanie trudności).

• Potrzebujemy: pieniądze (żetony lub guziki), cukierki (kółeczka), ciastka (małe klocki) lub inne produkty- można wyciąć obrazki z gazetek reklamowych, narysować lub wg własnej inwencji przygotować potrrzebne do zabawy przedmioty.
• Dziecko posiadające w woreczku pieniądze (żetony lub guziki) może wymienić je na cukierki (kółeczka), ciastka (małe klocki)... Wymiana wygląda tak: za jeden pieniążek (żeton) można kupić jeden cukierek (kółeczko) a za dwa pieniążki (żetony) aż dwa cukierki. Podobnie z kupnem ciasteczek lub innych produktów(wg pomysłu). Trenujemy tą umiejętność bo "Trening czyni mistrza".
• Gdy dziecko już zgromadzi takie proste doświadczenia, przebieg kupna i sprzedaży można utrudnić poprzez zawarcie nowej umowy np. dwa pieniążki (żetony) trzeba dać za małą zabawkę dla misia, ale aż trzy za książkę itp(wykorzystujemy pojęcie mniej- więcej, droższy- tańszy).

Życzę udanej wspólnej zabawy.

 

2020-05-05    Zabawy spontaniczne - dzieci mogą bawić się według własnego uznania i zainteresowań

Podczas zabaw dzieci uczą się umiejętności społecznych a więc bycia ze sobą, zgodnego współdziałania, właściwego stosunku do zabawki, dzielenia się nimi, itp. Zdobywają wiadomości i umiejętności z różnych dziedzin nauki. Dziecięca zabawa tak niedoceniana przez dorosłych to bardzo złożony i skomplikowany proces edukacyjny i wychowawczy przygotowujący dzieci do szkoły. W dziecięcej zabawie proces uczenia się jest najlepiej dopasowany do możliwości dzieci i ich potrzeb rozwojowych.

Dzieciom nie jest obojętne, w co się bawią i jak. Podstawowe znaczenie mają ich aktualne potrzeby i zainteresowania. Niektóre dzieci bawią się w te same zabawy wielokrotnie wzbogacając ich przebieg w kolejnych wariantach i wydłużając czas trwania. Inne bawią się tylko kilka razy, ale każda następna zabawa z tej serii jest bogatsza a mimo to przechodzą do nowej działalności. Ma to związek z indywidualną efektywnością uczenia się. Jednym dzieciom wystarczy kilka doświadczeń dla ukształtowania schematu i stosowania go w sytuacjach codziennych innym o wiele więcej. Skracanie czasu, w którym dzieci mogą się bawić, w co chcą i jak chcą kładzie się cieniem na rozwoju umysłowym zwłaszcza tych dzieci, które potrzebują więcej doświadczeń.

Jeżeli dorosłemu zależy na tym, aby dziecko się dobrze rozwijało należy:
- zadbać o to, aby bawiło się możliwie długo, gdyż jest to okazja do zgromadzenia większej porcji doświadczeń;
- pochylić się nad bawiącym się dzieckiem i spytać, w co się bawi wyrażając swoje zadowolenie celem nadania specjalnego znaczenia dziecięcej działalności;
- podsunąć kilka nowych przedmiotów pasujących do zabawy wzbogacając w ten sposób tematykę zabawy o nowe wątki.

Chciałabym zachęcić rodziców do stwarzania warunków do podejmowania zabaw w domu gdyż dzieci:
- podejmują i realizują zabawy z przyjemnością a nie z obowiązku, dlatego trzeba wszystko zrobić, aby chciały się bawić;
- realizują je na niby, ale na wzór i podobieństwo świata realnego. Konwencja na niby sprzyja poczuciu bezpieczeństwa i dzieci mogą ćwiczyć te umiejętności, które potem wykorzystają w sytuacjach życiowych (mają oswoić się z nimi i nauczyć przewidywania, co się zdarzyć może);
- podczas zabaw potrafią skupić uwagę przez czas dłuższy na jednej czynności a podsuwane przedmioty pozwolą na rozwój zabawy i jej modyfikację;
- bardzo intensywnie się uczą: gromadzą dużo doświadczeń i przetwarzają je w schematy umysłowe dzięki temu wzbogacają swoją wiedzę i doskonalą umiejętności.

Bibliografia:
Gruszczyk - Kolczyńska., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków. Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycieli przedszkola, WSiP, Warszawa 2004.

 

2020-05-04    Metoda malowania dziesięcioma palcami Ruth F. Shaw- arteterapia

Metoda ta opiera się na naturalnej skłonności dziecka do bawienia się substancjami o konsystencji błota.

◦ Ułatwia pokonywać lęki, uwalniać się od zahamowań, wzmacniać wiarę w siebie i pobudzać ekspresję.
◦ W metodzie tej nie ma żadnych ograniczeń ruchowych i zmysłowych.
◦ W tej metodzie nie wolno dokonywać ocen, prac nie porównuje z żadnymi pracami.
◦ Jest niezależna od narzuconych konwencji społecznych – można bezkarnie się brudzić i werbalizować swoje odczucia i emocje.
◦ Można ją stosować zarówno w pracy z dorosłymi jak i z dziećmi w różnym wieku.
◦ Metoda ta nie wymaga praktycznie żadnych nakładów finansowych – wystarczy papier oraz farby.
◦ Farby powinny znajdować się w miseczkach, aby swobodnie móc zamoczyć w nich rękę.
◦ Dziecko powinno wiedzieć, że może malować co chce i tak długo jak chce, a gdy skończy swoje dzieło zakomunikować to.
◦ Czas jednego seansu nie jest określony, lecz przyjmuje się, że nie powinien on trwać dłużej niż 20-40 minut w zależności od wieku.
◦ W trakcie trwania malowania należy zachęcać do eksperymentowania w zakresie barw i do wykonywania różnego rodzaju ruchów.
◦ W tej metodzie łączy się plastykę z ruchem, którego celem jest rozładowanie napięcia psychofizycznego.Doświadcza się nowych wrażeń płynących z pracy dwóch rąk jednocześnie, rozwija swoje umiejętności percepcyjne oraz poprawia swoje funkcjonowanie emocjonalne.

 

Zachęcam do eksperymentowania i dobrej zabawy. Chętnie zobaczę efekty. Powodzenia!

 

 2020-04-30    METODA KNIESSÓW - dc. Zabawy ruchowe z użyciem własnoręcznie zrobionych przyborów 

Jest to rodzaj gimnastyki twórczej, rytmicznej, polegającej na nieustannym poszukiwaniu nowych form i rodzajów ruchu. Główne elementy to: ruch, muzyka, rytm, przybory, dobre samopoczucie, przyjemne przeżycia i radość ruchu.

Główne zasady gimnastyki:
• ćwiczyć z radością
• rozwijać poczucie rytmu i doskonalić koordynację ruchową
• poszukiwać nowych form i rodzajów ruchu
• wykorzystywać muzykę i rytm jako bodźce do ćwiczeń ruchowch
• stosować barwne przybory do ćwiczeń, zawsze po 2 sztuki w celu harmonijnego rozwoju prawej i lewej strony ciała
• przeplatać ćwiczenia rytmiczne z ruchami o charakterze zdrowotnym
• nie nadużywać słów

Przybory stosowane w metodzie : szarfy, grzechotki, dzwoneczki, wstążki, bębenki, miotełki bibułkowe, gazetowe, grzechotki puszkow, grzechotki butelkowe, woreczki z grochem, rolki po ręcznikach papierowych... W tej metodzie należy ograniczyć mówienie. Impulsem do podejmowania wszelkich form ruchu powinna być jedynie muzyka. Mówienie może wpływać negatywnie na dzieci, ponieważ może sprawiać, że nie będą czuły się swobodnie. Bardzo ważnym elementem tej metody jest także używanie do ćwiczeń ruchowych dwóch przyborów równocześnie przez jedną osobę. Tok zajęć powinien polegać na naśladowaniu ruchu osoby prowadzącej, który nie tylko demonstruje ruch, ale jest także osobą ćwiczącą.

Przykładowe ćwiczenia
• Przy akompaniamencie (muzyka dowolna, lubiana lub wcześniej proponowana), naśladując prowadzącego dziecko rytmicznie uderza rękami o podłogę, a potem o swoje ciało i ponownie o podłogę.
• Marsz z przyborem w dowolnym kierunku i uderzanie nim w bok.
• Swobodna zabawa wstążką w miejscu, w marszu lub w lekkim biegu.
• Wymachy ramion z przyborem z jednoczesnym tupaniem, tak aby wstążka nie opadła na podłogę.
• Grzebanie nóżką przez konia, niecierpliwiąc się, imitując wstążką na przemian bat i koński ogon, rozpoczyna szybki bieg, zatrzymuje się i rży.
• Na gumce na obu przegubach dłoni w rozkroku wyrzuty ramion wgórę i powolne opuszczanie z potrząsaniem.
• Na gumce na obu przegubach dłoni marsz w kole, co jakiś czas naśladowanie strząsania wody (od głowy w dół).

Metoda ta eksponuje naturalne formy ruchu. Istotą metody jest ekspresja ruchowa i bardzo duża aktywność ćwiczących oparta na pozytywnej motywacji, jak również to, że ćwiczący nie tylko odwzorowują ruchy, lecz także wprowadzają własną aktywność. W miarę zaawansowania prowadzący z osoby wiodącej zmienia się w obserwatora, pozostawiając dziecku miejsce na całkowitą swobodę i improwizację.

Bibliografia:
• Gniewkowski W.(1987) Gimnastyka rytmiczna Kniessów. W:Życie Szkoły. 1987/nr 11, s. 634-641.
• Okoń K.(2002) Ruch w rytmie-twórcza metoda gimnastyki rytmicznej Marii i Alfreda Kniessów. W: Lider 2002/nr 1, s.14-15.
Źródło : Specjalistyczne Centrum Edukacji EDU- MACH Sp. z o. o.

Życzę udanych, radosnych ćwiczeń!

2020-04-28    Metoda Labana- Zabawy ruchowe z użyciem własnoręcznie zrobionych przyborów

Przygotowane przybory:

• miotełki bibułkowe, gazetowe- po 2 szt dla każdego (kilka dłuższych pasków papieru połączonych taśmą, która ułatwi trzymanie miotełki)
• grzechotki wykonane z pojemników napełnionych ziarnem- po2 szt dla każdego
• dostępna lub proponowana muzyka (przyjemna, lubiana)                                                                                                                                                                

"Muzyka Mozarta do relaksacji i rozwoju dzieci "

https://www.youtube.com/watch?v=5XGGTXR6q3w

"Rosnę Z Piosenką"- album darmowy-zaloguj się

https://open.spotify.com/album/2LzaBgdxU0YTgJZt88YkwI

 

-Wprowadzenie: "Chodź do mnie" - zabawa ruchowa z piosenką

https://www.youtube.com/watch?v=58_63yGnWlk

-Wyczucie (świadomość) własnego ciała.

„Witamy części naszego ciała” – dotykanie jedną częścią ciała do drugiej np. łokieć wita się z piętą, czoło wita się z kolanem, pięta wita się z kolanem drugiej nogi. Tworzymy parę i witamy się ze sobą różnymi częściami ciała np.: czołami, plecami, kolanami.

-Kształtowanie poczucia rytmu

• „Rytmiczny chód” – poruszamy się po kole, zgodnie z rytmem  (marsz, bieg, podskoki).
•  „Wystukiwanie rytmu”-  dziecko posiada dwa przybory. Rytmiczne uderzanie przyborami o siebie: 2 x przed sobą, 2 x za sobą, 2 x nad głową, 2 x o kolana, 2 x przy lewej stopie, 2 x przy prawej stopie. Przysiad – rytmiczne uderzanie grzechotkami o podłogę 2 x przed sobą, 2 x po bokach. Podskok w górę z równoczesnym wznosem ramion uderzając grzechotkami o siebie.
• „Czworakowanie między grzechotkami” – grzechotki ułożone na dywanie w dowolnym miejscu.Czworakujemy tak, aby nie przewrócić przyborów. Na sygnał muzyczny siadamy w siadzie skrzyżnym przy swoich grzechotkach i rytmicznie uderzamy grzechotkami na zmianę o podłogę 2 razy oraz grzechotkami o siebie 2 razy

-Wyczucie ciężaru.

„Wstążka lekka i ciężka” do muzyki - Zabawa wstążkami- miotełkami wg własnego pomysłu. Bawimy się dając wyraz lekkości, następnie naśladujemy podnoszenie „grubego    i  ciężkiego drąga”.

-Wyczucie przestrzeni.

„Taniec motyli” – rozwijanie obszerności ruchów. Taniec dowolny w rytm muzyki. Gdy muzyka milknie, zwijamy się w kłębek – stajemy się uśpionymi motylami. Dostosowujemy szybkość ruchów do tempa muzyki.

-Rozwijanie wyczucia płynności ruchów i ciężaru ciała w przestrzeni i czasie.

„Pszczółki” – zabawa. Formowanie ze wstążki kwiatka (wg wyobraźni dziecka), dzieci zamieniają się w pszczółki. Podczas słyszanej melodii „pszczółki” „latają”. Gdy dźwięk milknie „pszczółki” zatrzymują się na kwiatku.

-Odpoczynek. Relaks.

„Relaks przy muzyce” – ćwiczenie uspokajające. Dzieci wykonują kilka wdechów nosem i wydechów ustami a następnie zwijają wstążki przy muzyce relaksacyjnej kładą się na dywanie i słuchają spokojnej muzyki, miarowo oddychając.

 Życzę udanej zabawy!

   

2020-04-27    Metoda Labana- gimnastyka twórcza, improwizacja ruchowa, nowoczesny taniec wychowawczy

Polega na ruchu podejmowanym zgodnie z własną inwencją, fantazją i doświadczeniem. Ćwiczenia gimnastyczne powinny mieć formę otwartą, sprzyjać swobodzie i możliwości decydowania o sposobie wykonywania ruchu.

1. Drogi opiekunie włącz muzykę (proponowaną lub ulubioną) i przedstaw ją razem z dzieckiem ruchem ciała - swobodnie, tak jak czuje każdy z Was.

Taniec - rozmowa bez słów. Język ruchu R.Labana
https://www.youtube.com/watch?v=VRs-X6OlTy8

Wytańczyć siebie. Język ciała i emocji
https://www.youtube.com/watch?v=XcXp4ndNJgM

Zamieszkać w swoim ciele. Część 2
https://www.youtube.com/watch?v=e5I6r5h3Z9g

2. Przygotuj na następne zajęcia (najlepiej razem z dzieckiem):

• miotełki bibułkowe, gazetowe- po 2 szt dla każdego (kilka dłuższych pasków papieru połączonych taśmą, która ułatwi trzymanie miotełki)
• grzechotki wykonane z pojemników napełnionych ziarnem- po 2 szt dla każdego

Metoda Labana opiera się na pięciu zasadniczych tematach:

1. Wyczucie (świadomość) własnego ciała
2. Wyczucie ciężaru i czasu
3. Wyczucie przestrzeni
4. Rozwijanie wyczucia płynności ruchu i ciężaru ciała w przestrzeni i czasie
5. Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera

Bibliografia:

„ Gimnastyka twórcza R. Labana ", W. Gniewkowski, „ Wychowanie w Przedszkolu " nr 5/ 1985
"Taniec harmonią ciała i ducha"(w)Grupa i zabawa, 1/2000
"Metody twórcze w interpretacji R. Labana i K. Orffa"(w)Wychowanie w Przedszkolu, 5/83

 Życzę udanej zabawy. Powodzenia.

2020-04-24    Metoda Dobrego Startu - „Piosenki do rysowania” – dla dzieci, w celu wspierania ich rozwoju.

Głównym założeniem tej metody jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, spostrzeżeniowych (wzrokowych, słuchowych, dotykowych i kinestetycznych), motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami czyli integracji percepcyjno-motorycznej.

Przykładowe zajęcia:

https://www.youtube.com/watch?v=jxK-oU55OMQ

Proszę obejrzeć filmik z dzieckiem i w miarę możliwości aktywnie włączyć się do zajęć.
Mogą być potrzebne: kartka z narysowanymi 2 falami, woreczek z grochem, tacka z kaszą manną, kartka papieru, pędzel, farba.

Wybrane informacje dotyczące Metody Dobrego Startu związane z proponowanymi zajęciami:

   Zaczynamy od ćwiczeń koncentracji uwagi i orientacji w przestrzeni. Mogą mieć formę przywitania i zabawy ruchowej. Dzieci uczą się rozróżniać i nazywać części ciała, odróżniać strony oraz kierunki. Następnie dzieci uczą się nowej piosenki, która będzie im towarzyszyła. Omawiana jest jej treść, wyjaśniane są niezrozumiałe słowa.

   Ćwiczenia ruchowo-słuchowe polegają na przykład na śpiewaniu piosenki, wystukiwaniu rytmu na bębenku, na woreczku z grochem itp. Opierają się także na ruchach poszczególnych części, a później całego ciała w rytm śpiewanej piosenki.

   Ćwiczenia te opierają się na nauce wykonywania wzorów lub liter w rytm jednocześnie śpiewanej piosenki. Odtwarzanie wzoru powinno odbywać się za pomocą coraz trudniejszych narzędzi – ręką, palcem, narzędziami graficznymi. Wzór powinien być na początku odtwarzany w dużej przestrzeni – w powietrzu, a następnie zmniejszany. Używanie różnych narzędzi uczy prawidłowego chwytu i sposobu ich trzymania. Częste zmiany narzędzi ułatwiają wykształcenie się świadomości napięcia mięśniowego ręki i kontrolowania go. Wpływa to na tempo, precyzję ruchów oraz odporność na zmęczenie. Odtwarzanie wzoru powinno odbywać się wielokrotnie, ponieważ chodzi o przyswojenie określonych nawyków ruchowych.

   Na zakończenie zajęć należy przeprowadzić krótkie ćwiczenia relaksacyjne, skupiające się przede wszystkim na rozluźnieniu mięśni używanych w trakcie zajęć właściwych. Bardzo ważne jest to, aby zajęcia te przebiegały w przyjaznej atmosferze, mając na uwadze ich odprężający charakter.

   Jeżeli jest to możliwe dorośli nie powinni kierować ruchami dziecka lub też stopniowo wycofywać się z tego rodzaju wsparcia na rzecz podtrzymania aktywności własnej dziecka. Dorośli powinni kierować się tym, by dziecko choć w części potrafiło wykonać czynności samodzielnie. Dorosły może udzielać nieznacznej lecz skutecznej podpowiedzi, ale nie powinien wyręczać dziecka. Do dzieci należy zwracać się prosto, krótko i dobitnie. Komunikacja powinna być jak najbardziej czytelna dla dziecka.

Bibliografia:
Bogdanowicz M.: Metoda dobrego startu w pracy z dzieckiem od 5 do 10 lat. Warszawa 1985. WSiP

Życzę owocnej zabawy.

2020-04-22   KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA DENNISONA - ćwiczenia ruchowe poprawiające funkcje wzrokowo – motoryczne 

Kinezjologia Edukacyjna to nauka zajmująca się ruchem i jego wpływem na szeroko rozumiany proces uczenia się. Posługując się prostymi ćwiczeniami, wspiera naturalne zasoby człowieka. Opiera się na założeniu, że uczenie się nie jest procesem odbywającym się wyłącznie w mózgu, lecz także w ciele, które powinny funkcjonować harmonijnie. Nauka w ruchu przychodzi znacznie łatwiej niż w stanie spoczynku. Z obserwacji wynikało, że ruchy wywierają najlepszy wpływ na dzieci i opierając się na tym stworzył kanon podstawowych ćwiczeń, które nazwano Gimnastyką Mózgu. Jest to zestaw ćwiczeń stymulujących określone ośrodki w mózgu, który koncentruje się na usprawnieniu systemu ciało – intelekt.

Głównymi zadaniami jest usprawnianie:

• Pamięci krótko i długotrwałej
• Koncentracji i zdolności skupienia uwagi
• Koordynacji ruchowej
• Funkcji grafomotorycznych
• Procesu pisania i czytania
• Spostrzegania wzrokowego, różnicowania i rozumienia symboli
• Koordynacji wzrokowo-ruchowej
• Umiejętności adekwatnego komunikowania się ze sobą i otoczeniem

Ćwiczenia na przekraczanie linii środka (integracja prawej i lewej półkuli mózgu)

Ruchy naprzemienne:

https://www.youtube.com/watch?v=WzXXVQxvNeI&list=PLd9hpZYANtkSY3M5DnoNZ5xxQmVNSi577

• podnoszenie do góry lewego kolana i dotykanie go prawą ręką i odwrotnie
• dotykanie naprzemiennie kolan łokciami (naprzemiennie)
• naprzemienne dotykanie dłonią stopy (druga ręka za plecami, noga zgięta w kolanie)
• jednoczesne unoszenie lewej nowi i prawej ręki w bok do góry
• w leżeniu tyłem skłon tułowia z dotknięciem naprzemiennym kolan
• w leżeniu przodem unoszenie do góry jednocześnie naprzemiennie ręki i nogi

Leniwe ósemki :

• Polegają na trzymaniu głowy nieruchomo, ale luźno. Na wysokości oczu, naprzeciw nosa wyznaczamy punkt, od którego rozpoczynamy kreślenie kciukiem koła w lewą stronę do góry. Po powrocie do punktu wyjścia zaczynamy kreślenie drugiego koła w prawą stronę ku górze. Oczy podążają za ruchem ręki. Ćwiczenie to powtarzamy wielokrotnie, wykonując je raz jedną, raz drugą ręką, a następnie obiema jednocześnie.
• Ósemki mogą być kreślone w przestrzeni, na plecach drugiej osoby, na ścianie, na papierze, na pisaku.

Ćwiczenia metody Dennisona

• Rysowanie oburącz (symetryczne bazgranie)
• Rysujemy jednocześnie obiema rękami linie, figury, kształty (koła, trójkąty, serce, choinkę), z których każda rysowana jedną ręką jest lustrzanym odbiciem drugiej, rysowanej w tym samym czasie drugą ręką. Rysowanie może odbywać się w powietrzu lub na kartonie.
• Słoń - Stajemy w rozkroku, kładziemy lewe ucho na lewym ramieniu (tak, aby dało się utrzymać kartkę papieru), a potem prostujemy lewą rękę. Przy rozluźnionych kolanach ręką malujemy przed sobą wzór leniwej ósemki, zaczynając od środka (nie odrywamy głowy od ramienia). Oczy śledzą ruch palców. Ćwiczenie powinno być wykonane powoli 3-5 razy lewą i tyle samo razy prawą ręką.

Bibliografia:
P. Dennison, G. Dennison, Integracja mózgu, wyd. Międzynarodowy Instytut NeuroKinezjologii, Warszawa, 2004
P. Dennison, G. Dennison, Kinezjologia edukacyjna dla dzieci, wyd. Miedzynarodowy Instytut NeuroKinezjologii, Warszawa, 2003

Zapraszam do zabawy - w razie potrzeby prowadź ciało dziecka.

 

2020-04-21   Praca domowa - planowanie i realizacja. Propozycja planu zabawy (proszę dostosować do potrzeb dziecka)

Każde dziecko rozwija się w miarę pokonywania trudności i rozwiązywania zadań napotykanych w życiu.

Przedstawiam moją propozycję planu zabawy:

1. "Chodź do mnie" - zabawa ruchowa z piosenką
https://www.youtube.com/watch?v=58_63yGnWlk
2. Aktywne słuchanie muzyki (proste piosenki dziecięce- kołysanie, klaskanie, tupanie, podskakiwanie, machanie...)
- proponowany utwór "Co Robią Ręce"
https://open.spotify.com/album/2LzaBgdxU0YTgJZt88YkwI
(Rosnę Z Piosenką-album darmowy-zaloguj się)
-zapamiętywanie i powtarzanie ciekawych fragmentów (wg możliwości)
3. Gra na instrumentach dostępnych (można wykorzystać drewniane lub metalowe narzędzia kuchenne)w sposób dowolny i podany jako wzór (zagraj tak jak ja) 
4. "Gimnastyka" z piosenką - śpiewamy, wykonujemy ruch - (dzieci znają)
https://www.youtube.com/watch?v=UD3N8JV0GRc
5. Zabawy stosowane w Metodzie Ruchu Rozwijającego
• „Robimy kanapki” – uczestnicy dobierają się parami. W zależności od wieku leżąc na podłodze lub stojąc najpierw głaszczą dłonią plecy (smarowanie masłem), następnie poklepują dłonią plecy (nakładanie wędliny), następnie turlanie lub kręcenie (zawijanie kanapki w papier). Następnie zmiana ról.
• „Pakujemy się” – uczestnicy naśladują podnoszenie i niesienie – plecaka, roweru itp.. Między kolejnymi zadaniami rozluźniamy mięśnie.
• „Płyniemy łódką” – wiosłowanie w parach w siadzie płaskim rozkrocznym (naprzeciw siebie). Dzieci chwytają się za nadgarstki a następnie naprzemiennie wychylają się do leżenia tyłem.
6. Uspakajamy organizm :
- " Muzyka Mozarta do relaksacji i rozwoju dzieci "
https://www.youtube.com/watch?v=5XGGTXR6q3w

Życzę owocnej zabawy.

2020.04.20  Informacje dotyczące  planowania i realizacji pracy w domu

   W każdym mieszkaniu można stworzyć dziecku dobre warunki do pracy, jeśli tylko rodzice wykazują zrozumienie dla potrzeb związanych z nauką dziecka. Stałe miejsce pracy i spokój przyczynią się do wytworzenia odpowiedniej atmosfery do pracy.
W sytuacji, gdy dziecko nie może mieć własnego pokoju, należy mu zorganizować w domu kącik, w którym mógłby pracować, przechowywać swoje zabawki, książki i przybory szkolne.

Odpowiednio zorganizowana praca domowa:

• pomaga wdrożyć dziecko do systematycznego i starannego wykonywania stawianych przed nim zadań
• ćwiczyć różnego rodzaju umiejętności w celu przekształcenia ich w nawyk
• realizuje funkcje dydaktyczne i rewalidacyjne
• wspiera wychowanie dziecka
• umożliwia rozwój indywidualnych uzdolnień i zainteresowań.
• sprzyja rozwojowi takich cech jak wytrwałość, wiara we własne siły, odwaga, pilność, obowiązkowość, systematyczność i dokładność
• stwarza możliwość rozwoju inicjatywy i pomysłowości
• wzbogaca życie emocjonalne dziecka
• rozwija jego samokontrolę i dyscyplinę
• pogłębia procesy kompensacji, korygowania i usprawniania
• kształtuje właściwy stosunek do